تأثیر مداخله آموزشی بر ارتقای آگاهی، نگرش و رفتارهای ارگونومی کارگران

زمینه: به طور آشکار، کاهش اختلال های اسکلتی -عضلانی از طریق کاربرد اصول طراحی ارگونومی انجام می گیرد، با این حال گاهی برخی موانع (فنی و اقتصادی) می توانند مانع بهسازی ارگونومی شوند. لذا، برخی از سازمان‌ها بر آموزش روش‌های انجام صحیح وظایف شغلی تکیه می‌کنند. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر مداخله آموزشی بر ارتقای آگاهی عادتهای ارگونومی، تغییر نگرش و افزایش رفتارهای ارگونومی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخلهای، 150 کارگر شهر صنعتی البرز قزوین به طور تصادفی به دو گروه مداخله (75 نفر) و شاهد (75 نفر) تقسیم شدند. برنامه آموزش ارگونومی شامل 5 جلسه 30 تا 45 دقیقه‌ای با موضوع‌های دانش ارگونومی و مکانیک بدن، حالت‌های صحیح و نامناسب بدنی، فواید حفظ حالت بدنی صحیح و موانع حفظ حالت صحیح بدنی و روش‌های رفع آن، ورزش‌های کششی برای پیشگیری از مشکلات اسکلتی - عضلانی و نحوه تنظیم ایستگاه کاری بود. اطلاعات قبل و 3 ماه پس از مداخله از طریق پرسش‌نامه خود گزارشی و برگه ارزیابی جمع آوری شد. پایایی سؤال‌ها با روش بازآزمایی ارزیابی شد و ضریب آلفای کرونباخ برای ارزیابی همسانی درونی سازه نگرش به کار گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های مجذور کای، مک نمار، تی مستقل و تی زوج تحلیل شدند. یافته‌ها: نمره آگاهی کارگران سه ماه پس از اجرای مداخله آموزشی از 91/2±97/7 به 98/1±07/14 و نگرش آنها از 5/6 ±29/14 به 7/4 ±61/21 افزایش یافت (05/0p